Bir İnsan Neden Kendini Saklar?

İnsanlar kendilikleri hakkında bir şeyler öğrenmek, onu tanımak yerine kendiliklerine yabancı olmayı ve bu konuda cahil kalmayı tercih ederler. Bu cehaletin onları gizleyen ve saklayan bir işlevi vardır. Kendimize yaklaşmamak adına kendiliğimize aramıza uzun uzun mesafeler koyar, türlü taktikler geliştirir ve onları uygulamakla meşgul oluruz. Her ne kadar bu taktikler, geliştirdiğimiz stratejiler yorucu da olsa korkularla, bizi tedirgin edecek kaygılarla ve içsel çatışmalardan uzak tutar, kendimize yabancı kalmayı tercih ederiz. İçsel yolculuğu sürekli erteler, aslında bize ait olanları tozlanmaya bırakır onların yok olacakları ve bizi artık rahatsız etmeyecekleri ümidiyle , inkara devam ederiz. Bu taktikler; inkar ,bastırma, dışsallaştırma, yansıtma en yoğunları olup bizi uyuşturmaya hizmet eden savunmalardır. Yani yaşamda sürekli defansif olmamıza yardımcı olan can simitleri . Bu can simitleri hayatımızı geçici kurtarmaya yönelik olup ,uzun vadede gelişimimizi engellerler. Yani bunlar anlık ağrı kesicilerdir. Fakat belli bir zaman sonra çok kullanılan bu savunmalar tıpkı 'musluk contası' gibi eskimeye ve işlevselliklerini kaybederek işe yaramaz hale gelirler ve bizler saklambaç oynadığımız sürekli kaçtığımız kendiliğimize yakalanır ve ruhsal sıkıntılara, hastalıklara sobeleniriz.